Landschapsarchitect meets gerechtsjurist

Het is mooi om te zien waar ze vandaan komen, want Michiel en Paul hebben allebei niet aan BUas gestudeerd, al voelt het wel zo.

Michiel Mulderij haalde zijn Master of Science in Landscape Architecture aan Wageningen University & Research (WUR). Daarna werkte hij twee jaar als landschapsarchitect in Dubai en nog eens zes jaar in Singapore. Daar heeft hij ook nog een tijd lesgegeven in Landscape Design aan de Ngee Ann Polytechnic.

Paul Schuurmans werkte na zijn opleiding aan de Academie voor Lichamelijke Opvoeding (ALO) korte tijd als gymleraar en ging toen rechten studeren aan de Katholieke Universiteit Leuven. Hij werkte als juridisch medewerker bij een advocatenkantoor en als gerechtsjurist bij de Rechtspraak.

En toen belandden jullie als docent bij Breda University of Applied Sciences?

Paul: ‘Ik werkte al in het onderwijs, want ik had de ALO gedaan, maar ik wist al heel snel dat ik wilde doorstuderen. In 2019 behaalde ik de titel Meester in de Rechten in Leuven en toen ben ik jurist geworden. Maar ik dacht altijd: I’ll be back. Terug naar het onderwijs, maar terug naar de gymzaal? Nee, dat niet. Het toeval wilde dat mijn baas bij het advocatenkantoor lesgaf bij BUas en hij ging weg. Toen heb ik gesolliciteerd. Best grappig, indirect had ik al meegewerkt aan de lessen, want ik gaf altijd input vanuit de praktijk voor zijn PowerPoints. Zo zag ik mijn eigen slides weer terug! Bijzonder vond ik dat ik niet bij een rechtenstudie ging lesgeven, maar dat ik toegepast recht ging doceren bij een logistieke opleiding. Iets wat helemaal nieuw was voor mij, al was ik wel specialist in ondernemingsrecht.’

Michiel: ‘Ik heb in Singapore de stap naar het onderwijs al gemaakt. Paul had echt die ambitie, ik dus niet. Mijn ouders werkten allebei in het onderwijs en ik heb altijd gezegd, dat ga ik nooit doen! Maar het liep anders. Letterlijk naast mijn huis stond een opleidingsinstituut in Landscape Design & Horticulture en daar heb ik mijn CV afgegeven. Voor mijn werk als landschapsarchitect moest ik veel vliegen, ik maakte werkweken van 60 uur, daar was ik wel klaar mee. Bovendien had ik inmiddels een gezin, dus dit was een mooie volgende stap. Op een gegeven moment wilde ik weer terug naar Nederland. Marc Holvoet, een oud-studiegenoot van mij, deelde een vacature van BUas op LinkedIn en toen heb ik gesolliciteerd. Vanaf dag 1 zat ik helemaal op mijn plek!’

Jullie hebben allebei na vier jaar de stap gemaakt naar opleidingsmanager. Hoe voelt dat? Missen jullie het lesgeven?

Michiel: ‘We geven allebei nog steeds les. Voor mij is dat een must. Om goed te kunnen managen moet je contact houden met de studenten, anders loop je het risico te vervreemden. Soms vind ik dat ik het te weinig doe, het doceren. De studenten werken bij ons veel in projecten, dat is qua begeleiding nogal intensief, en dat kan ik nu naast mijn managementtaken niet meer doen. Als ik dan die docenten bezig zie in onze labs, dan begint het wel weer te kriebelen. Ik zeg wel eens gekscherend, ik moet mezelf zoveel mogelijk overbodig maken, dan kan ik weer gaan lesgeven. Maar het is ook mooi om op strategisch niveau te kunnen bijdragen aan het onderwijs. Ik was al projectleider onderwijsontwikkeling en voorzitter van de examencommissie, dus de stap naar opleidingsmanager voelde heel natuurlijk.’

Paul: ‘Voor mijn gevoel kwam die stap naar opleidingsmanager vroeg, maar mijn collega’s zeiden dat deze rol mij goed zou passen. Ik was inmiddels fulltime docent, eerder werkte ik nog een paar dagen in de week als gerechtsjurist. Maar iedere keer als ik bij BUas was, dacht ik, het klopt gewoon dat ik hier ben, en toen koos ik volledig voor het onderwijs. De twee verschillende rollen liggen me goed en in de klas ben ik gewoon de docent en niet de opleidingsmanager. Dan gaat het vooral om plezier hebben en mèt de studenten leren. Het is niet zo dat je in de klas gaat staan evalueren. Dat samen ontdekken werkt veel beter dan formele gesprekken met studenten over de koers van de opleiding.’   

Hoe is het om opleidingsmanager te zijn?

Paul: ‘Ik ben ’t nog niet zo heel lang, dus ik mag het allemaal nog gaan ontdekken. Ik hoop dat ik het team zo goed mogelijk kan faciliteren, om zo samen prachtig onderwijs neer te zetten.’

Michiel: ‘Het gaat inderdaad om faciliteren. We werken allebei met een hoogopgeleid team. De meeste collega’s hebben een master. Dat is anders dan in een fabriek, waar mensen vaak een schakel zijn en geïnstrueerd moeten worden. Wij moeten vooral ruimte creëren en hier en daar een duwtje geven. Dat is niet heel anders dan in de klas. Neem het voorbeeld van AI. Daar kunnen en moeten we iets mee in het onderwijs, maar we zeggen niet: zo moet het! We stimuleren het team om het zelf te doen en te ontdekken. Ga het maar proberen. Door autonomie te geven voelen mensen het eigenaarschap.’

En wat brengt het jullie?

Michiel: ‘Ik heb al veel projectleiding gedaan, maar niet zozeer het stukje HR. Dat is een nieuwe dimensie voor mij. Voorheen stond zo’n projectteam al vast, nu kan ik het zelf samenstellen. Iedereen heeft een eigen ontwikkelbehoefte, dat wil je allemaal meenemen. En dat maakt het extra interessant.’ 

Paul: ‘Die HR component is voor mij ook nieuw. Als er een aanvulling nodig is in het team, dan ga je kijken wat er precies nodig is. Hoe krijgen we ons team op topsterkte om de klus te klaren?’ 

Michiel: ‘Precies. En de output hangt af van hoe iemand in z’n vel zit. Ik loop heel veel rond en maak dan praatjes. Dat hoort er ook bij, je moet zichtbaar zijn, en benaderbaar.’

Paul: ‘Als opleidingsmanager werk je op sommige vlakken misschien minder samen met collega’s, maar je leert ze wèl beter kennen.’

Wat zien jullie als de grootste uitdagingen?

Paul: ‘Begin ik toch met de onzekerheid als gevolg van overheidsbeleid. Bezuinigingen, de Wet Internationalisering in Balans, het is de realiteit waar we mee te maken hebben. En al is er nog niets duidelijk, het heeft nu al effect op de instroom.’

Michiel: ‘En sowieso hebben we te maken met een krimp vanwege de demografische ontwikkeling. Wetenschappelijke opleidingen zijn populair, terwijl je met onze opleidingen meer kansen hebt op de arbeidsmarkt.’

Paul: ‘Jongeren gaan ook sneller werken, na een mbo of een Associate degree, omdat de arbeidsmarkt gunstig is.’

Michiel: ‘Je ziet dan ook dat veel instellingen diversifiëren, ze gaan bijvoorbeeld meer Ad tracks aanbieden. Wij willen juist focussen op de beste zijn in wat we al doen, een groot stuk keuzevrijheid voor de student staat hierin centraal. Uiteindelijk is dat een duurzamere keuze, denk ik.’

En als we inzoomen op jullie vakgebieden?

Paul: ‘Logistiek is containers, havens, loodsen, dat denken veel mensen. En dat is ook hoe een groot deel van het werkveld in elkaar zit. Onze afgestudeerden zijn daar meer dan welkom, maar logistiek reikt veel verder, denk aan logistiek bij evenementen en in de zorg. Het zit allemaal in onze opleidingen en daar moeten we nog veel meer bekendheid aan geven.’ 

Michiel: ‘Nederland zit op slot door de stikstofproblematiek. Er is een gigantisch woningtekort, dat betekent voor ons werk, maar we zitten in een spagaat. Mensen moeten toch een dak boven hun hoofd hebben, dus het is niet de vraag of maar wanneer er iets gaat gebeuren. Door de klimaatcrisis moeten steden adaptiever zijn, meer bestand tegen extreem weer, daar ligt ook een uitdaging.’

En tot slot, what about Artificial Intelligence?

Michiel: ‘AI kan ons zeker helpen om ideeën voor oplossingen te genereren. De ontwikkeling gaat snel, maar we weten nog niet wat we er allemaal mee kunnen. En het werkveld weet het ook niet. Toch moeten we onze studenten er op voorbereiden. Ze willen er ook mee aan de slag en ze leren snel.’ 

Paul: ‘Tegelijkertijd moeten we oppassen dat we niet te grote stappen nemen. De basis moet goed zijn, we moeten onze studenten nog steeds leren zelf kritisch na te denken. We laten het traditionele onderwijs dus niet helemaal los, maar ‘t voelt ook weer als pionieren, wat het extra leuk maakt!’

Wil je verder praten met Michiel ([email protected]) of Paul ([email protected]) over de uitdagingen in onderwijs en werkveld of wil je op een andere manier bijdragen aan de toekomst van onze studenten, heb je bijvoorbeeld een mooie stage- of afstudeerplek? Laat het ons dan weten.